Rebecca Vicks "Opowieści dubajskie"

Becky jest młodą dziennikarką z Londynu. Pewnego dnia dostaje propozycję służbowego wyjazdu do Dubaju. "Opowieści dubajskie" opisują historię jej pobytu w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.

Nieprzyzwyczajona do tej kultury i klimatu dziewczyna poza granicami swojego kraju nie prowadzi spokojnego życia. Za dnia pracuje w wydawnictwie, a nocą ostro imprezuje. Jest zachwycona bardzo nowoczesnym miastem i temperaturą. Wdaje się w romans z żonatym i bogatym Arabem. Po pewnym czasie sama zaczyna życie w dostatku. Nie przejmuje się konsekwencjami znajomości z tym mężczyzną. Interesuje ją tylko pożądanie, które względem niego czuje. W między czasie przeżywa także zwolnienie z pracy, ale ponieważ zna angielski, szybko znajduje nową. Mieszka z przyjaciółmi, z którymi wynajmują pomoc do sprzątania. Po czasie Angielka nie potrafi nawet sama czegoś posprzątać. Nie myśli odpowiedzialnie. Pewnego razu postanowiła kupić sobie kota. Niestety po kilku dniach go oddała, ponieważ jej przeszkadzał. Wdaje się także w inny flirt, jednak jej znajomy z Anglii nie jest nią zainteresowany. Bardzo to przeżywa, chociaż jednocześnie spotykała się z Arabem...

Chciałam w końcu przeczytać coś lekkiego i przyjemnego. Niestety bardzo się zawiodłam. Książka jest napisana potocznym językiem. Autorka pomija chronologię. Często zbyt szczegółowo rozwodzi się na tematy, które czytelnika niespecjalnie muszą interesować (obgryzanie paznokci, pocenie się czy problemy żołądkowe). Używa słów takich jak "rzygowiny", "wkurw", "cycki". Nie wspominając już o tym, że denerwujące jest jej zachowanie, gdyż delikatnie mówiąc, nie wydaje się zbyt mądra. Raz pisała np., że chciałaby zostać porwana, bo to wydaje się być fajne. Czytając te opowieści nie mogę także powiedzieć, że dowiedziałam się czegoś o tamtejszej kulturze. Zdecydowanie odradzam. Mam wrażenie, że książka jest o niczym. Musiałam się zmuszać, aby ją dokończyć.

Nie wiem czy nie jestem zbyt surowa, ale daję 1/5.

Somaly Mam "Droga utraconej niewinności"

"Droga utraconej niewinności" to kolejna przeczytana przeze mnie autobiografia kobiety, która walczy o prawa kobiet. Somaly Mam pochodzi z Kambodży.

Będąc dzieckiem została porzucona przez rodziców i zamieszkała w dziczy z plemieniem Phnong. Następnie mieszkanie zaproponował jej pewien starszy pan,  którego nazywała dziadkiem. Miała nadzieję, że jej życie zmieni się na lepsze. Tak się jednak nie stało. Nie opiekował się nią. To ona miała mu służyć. W końcu wydał dziewczynkę za mąż. Jak wszyscy mężczyźni w tej kulturze, tak i jej mąż, był bardzo brutalny. Potem stało się jednak najgorsze. Została sprzedana do domu publicznego, w którym znajdowało się także dużo innych dzieci. Koszmar trwał jakiś czas, kiedy poznała ludzi, którzy pomogli jej wyjść z tego. Teraz walczy przeciwko handlu ludźmi i przemocy seksualnej.

Sama historia jest niewątpliwie przerażająca. Przedstawia kompletnie inną kulturę od tej, w której my się wychowaliśmy. Kobiety nie mają żadnych praw, a mężczyźni czerpią satysfakcję ze znęcania się nad nimi. Książka jednak dużego wrażenia na mnie nie zrobiła. Początkowy opis wczesnego dzieciństwa autorki wydawał mi się bardzo nudny. Zastanawiałam się nawet czy uda mi się dobrnąć do końca książki. Historie pierwszych gwałtów budziły grozę, ale też średnio ciekawiły. Dopiero na końcu książki się wciągnęłam. Ostatecznie oceniam książkę jako średnią. Może zainteresuje bardziej kogoś, kto taką tematyką się interesuje.

3/5

Norah Sharif "Wyznania Norah"

„Wyznania Norah” to historia rodziny Samii Sharif, ale tym razem z perspektywy jej córki.

Dziewczyna urodziła się w rodzinie pełnej przemocy. Jej matka od najmłodszych lat była niekochana przez sam fakt bycia kobietą, więc swojej córce starała się przekazać jak najwięcej uczuć. Nie można powiedzieć jednak tego o ojcu Norah, który gwałcił ją kilka lat. Na dodatek od najmłodszych lat była świadkiem przemocy wobec swoje matki. Autorka poza życiem swej rodziny opisuje także swoje dojrzewanie, przyjaźnie, bunt, swoje relacje z rodzeństwem. Znajdziemy tutaj również opisy drastycznych przeżyć na ulicach Algierii, gdzie panowała wojna.

Autorka jest dużo odważniejsza od swojej matki. Sama namawiała ją do ucieczki i walki o lepsze życie. Jest to ciekawa książka, jednak wolałam wersję jej matki. Jest także trochę krótsza. Zawiera opis tej rodziny z innej perspektywy. Jest dobrym uzupełnieniem tej historii.

Ocena: Dobry

Dirie Waris "Kwiat pustyni"

"Kwiat pustyni" to przerażająca opowieść życia pewnej znanej Somalijki. Waris jako mała dziewczynka została poddana brutalnemu zabiegowi obrzezania. Mając kilkanaście lat, kiedy postanowiono, że wyjdzie za kilkadziesiąt lat starszego mężczyznę, postanowiła uciec z osady.

Następnie pokonując wiele kilometrów dotarła do miasta, gdzie miała rodzinę. Stamtąd dostała się do Wielkiej Brytanii, jednak była tam przez krewnych izolowana od świata. Dopiero potem poznała ludzi, którzy nauczyli ją języka i zachowania w tym kraju. Jej życie odmieniło się jeszcze bardziej, kiedy w McDonaldzie została zauważona przez znanego fotografa. Dziewczyna z plemienia nomadów została światowej sławy modelką. Teraz wykorzystując swój sukces walczy z istniejącym na całym świecie problemem obrzezania.

Historia jest wręcz nieprawdopodobna, jednak to sto procent prawdy, przerażającej prawdy. Bardzo wzruszająca. Książka niewątpliwie wciąga. Czytałam ją ponad rok temu, a jednak bardzo dobrze ją pamiętam. Zachęciła mnie do czytania lektur, które pokazują życie kobiet w innych krajach.

Poświęciłam czas także pozostałym jej książkom Córka nomadów, Przełamać tabu, List do matki: wyznanie miłości, Czarna kobieta, biały kraj. Są one dopełnieniem tej historii. Nie będę jednak recenzować każdej z osobna, gdyż w pamięci trochę mi się zlewają. Pamiętam, że List do matki i Czarna kobieta, biały kraj są miejscami nudne, jednak są w nich również ciekawe szczegóły z życia Waris.

Myślę, że warto zapoznać się z historią kobiety, która tyle przeszła, a następnie pomogła tylu dziewczynom w podobnej sytuacji. Jako ciekawostkę dodam, że Waris mieszka(lub mieszkała, bo miała się wyprowadzić) przez pewien czas w Gdańsku.

Ocena: Bardzo dobry.

Jerzy Andrzejczak "Adam Małysz. Batman z Wisły"

"Adam Małysz. Batman z Wisły" to biografia Adama Małysza, która przedstawia jego życie i karierę sportową do 2002 roku. Została napisana przez dziennikarzy Jerzego Andrzejczaka i Macieja Wesołowskiego.

W książce zawarte są szczątkowe informacje z dzieciństwa i późniejszego życia prywatnego sportowca, który jak wiadomo, bardzo je chronił. Można jednak dowiedzieć się coś o jego przyzwyczajeniach, czy jak poznał swoją żonę. Autorzy skupili się jednak najbardziej na rozwoju jego kariery. Przedstawiają pierwszych trenerów, pierwsze sukcesy, a także porażki, aż dochodzą do tego jak pokonuje najlepszych skoczków świata. Dużą uwagę skupiają na rozwoju polskiej kadry, na dużej zmianie w diecie, pracy z psychologiem czy fizjoterapeutą.

Sięgnęłam po tę książkę, gdyż zawsze z wielkim zaciekawieniem śledziłam karierę Adama Małysza. Treść mnie usatysfakcjonowała, jednak zdziwiło mnie to, że napisano ją w 2002 roku, kiedy kariera skoczka trwała jeszcze prawie 10 lat. Przez to brakowało w niej opisów wielu jego późniejszych sukcesów, a także zakończenia kariery. Patrząc na język, można zauważyć, że była napisana przez dziennikarzy. Minusem "Batmana z Wisły" jest jednak to, że wydawcy zostali pozwani przez Adama Małysza. Okładka sugeruje, że jest to autobiografia sportowca. W środku umieszczone zostały także prywatne zdjęcia skoczka. Wydawca musiał zapłacić za to 5 000 zł' na cele społeczne.

Ocena: Dobry. Polecam fanom.

Louise Monaghan "Uprowadzona"

„Uprowadzona” to książka opisująca prawdziwą historię pewnej Irlandki, która wyrusza w niebezpieczną podróż do ogarniętej wojną Syrii, aby odzyskać swoją córkę, porwaną przez ojca. 

 

Wszystko zaczęło się na Cyprze, gdzie Louise wyjechała, kiedy po śmierci matki wpadła w depresję. Tam poznała niezwykle przystojnego Syryjczyka, który od razu zawrócił jej w głowie. Od początku nie był to jednak szczęśliwy związek. Mustafa ciągle ją śledził, a nawet bił już od pierwszej kłótni. Autorka wierzyła, że jej chłopak się zmieni. Kiedy zaszła w ciążę, nie chciała już z nim być, ale uważała, że dziecko musi mieć ojca. Przez kilka lat schodzili się i rozchodzili. Louise była stale bita. Zmuszana do mieszkania z nim, a nawet do małżeństwa. W końcu jednak postanowiła rozstać się z mężem. May(córka) spotykała się z nim od czasu do czasu. Z pewnego spotkania nie wróciła. Została bez paszportu wywieziona do Syrii. Rząd Irlandii był bezradny wobec zasad tego kraju. Louise była zmuszona wyruszyć w niebezpieczną podróż, aby odzyskać córkę. Mustafa jednak chciał żyć z nimi w tym kraju i obiecał, że nie da May opuścić kraju...

Książka przestrzega przed związkami z wyznawcami Islamu. Louise nie jest przecież jedyną Europejką, którą zachwyciła uroda Arabów i która tolerowała znęcanie się. Pokazuje duże różnice kulturowe, które uniemożliwiają założenie szczęśliwej rodziny. Pokonując kolejne strony książka coraz bardziej wciąga. Napisana została wspólnie z dziennikarką Yvonne Kinsella, więc dobrze się ją czyta. Opisuje wiele przerażających sytuacji, które przeżyła Irlandka ze swoją córką. Robi duże wrażenie. Warto ją również przeczytać, aby poznać sytuację mieszkańców Syrii i zobaczyć jak bardzo różni się od życia na zachodzie. 

Ocena: Bardzo dobra. Polecam

E. L. James "Pięćdziesiąt twarzy Greya"

"Pięćdziesiąt twarzy Greya" to bardzo znana i chwalona, głównie przez młode kobiety, powieść erotyczna. Opisuje opartą na seksie znajomość młodej, nieśmiałej dziennikarki i bogatego biznesmena.

Ana po przeprowadzeniu wywiadu z Greyem jest wciągnięta w jego erotyczną grę i zostaje jego uległą. Mężczyzna wszystkiego ją uczy, od podstaw do BDSM. Wszystko co robi niemal od pierwszego dotyku, działa na niedoświadczoną dziewczynę. Dziennikarce jedna sam układ nie wystarcza - chce związku. Grey próbuje się na to zgodzić, jednak Ana jeszcze nie wie do jakiej przemocy w łóżku jej chłopak chce się posunąć...

Książka mnie nie powaliła. Czytałam ją przez kilka tygodni. Została napisana bardzo prostym językiem. Ciekawie opisane zostały tylko niektóre sytuacje erotyczne, w innych jednak było dużo przesady (na zasadzie: zwykły seks jest nudny, trzeba się okładać pejczami). Wszystko poza tym było raczej nudne. Sama bohaterka jest denerwująca. Dobrnęłam do końca, ale do pozostałych części na razie nie mam zamiaru sięgać. Teraz możemy czekać na ekranizację. Może ona będzie lepsza od książki.

2/5

Anna Maria Scarfo "Napiętnowana"

„Napiętnowana” to historia 13-letniej katoliczki, która wiodła spokojne i poukładane życie. Nie trwało to jednak długo, gdyż poznała chłopaka, który zaczął ją wywozić za miasto, aby tam poddawać zbiorowym gwałtom.

Początkowo dawała się namówić na wypady za miasto, chociaż wiedziała do czego może tam dojść. Próbując zasięgnąć pomocy u duchownych, została zlekceważona. Potem zaczęła być zastraszana przez gwałcicieli. Chcąc chronić życie swojej rodziny w małym miasteczku, milczała. W końcu jednak postanowiła wszystko wyjawić. W tym momencie skończyło się spokojne życie w tej miejscowości. Była uważana przez wszystkich za prostytutkę. Mimo to przez lata walczyła w sądach. Długo jednak zajęło nim zdołała wyjechać i zacząć nowe życie...

Książka jest dość krótka, więc dość szybko można ją przeczytać. Chociaż przeżycia Anny były niewątpliwie przerażające, opowieść nie zrobiła na mnie dużego wrażenia. Nie spodobał mi się sposób przekazania jej. Mimo tego, że może ona w pewnym stopniu ustrzec inne osoby, a także na pewno była pewnego rodzaju terapią dla autorki, w kwestiach literackich uznaję ją za słabą.

Ocena: 2/5

Samia Sharif "Za zasłoną strachu"

„Za zasłoną strachu” to poruszająca opowieść o życiu Algierki, która z powodu urodzenia się kobietą, była niechcianym dzieckiem. Autorka skupiła się głównie na swoich relacjach z rodziną. Znajdujemy tam opisy wielu okrucieństw jakie przeszła. Została wychowana w dobrobycie, jednak nigdy nie zaznała miłości od rodziny. Otaczające ją społeczeństwo było dosyć liberalne, jeżeli chodzi o tę kulturę, jednak mając naście lat wbrew swojej woli została wydana za sadystę i gwałciciela.

Mimo możliwości nie odchodziła od niego, gdyż chciała zyskać akceptację matki, będąc dobrą muzułmańską żoną. Przez lata znosiła cierpnienia, jednak dla rodziny ważniejszy był honor. W końcu zrozumiała, że czas przestać się łudzić, iż ich relacje się poprawią. Pogorszyła się w tamtym czasie także sytuacja w Algierii. Robiło się coraz bardziej niebezpiecznie. Była też niejednokrotnie zastraszana z powodu rozwodu. W końcu postanowiła odmienić swoje życie i opuścić ten kraj. Nie było to jednak takie łatwe. Napotkała na swojej drodze wiele przeciwności...

Książka naprawdę warta uwagi. Bardzo wciągająca. Sięgałam po nią, jak tylko znalazłam czas. Napisana ładnym językiem. Czasem może jednak przerażać bierna postawa autorki. Mieszkając przez jakiś czas we Francji, mogła odejść od męża, jednak nie chciała narazić się rodzinie. To determinacja córki pozwoliła jej wyrwać się z piekła, na co ona nie umiała się odważyć.

Ocena: 5/5

To moja pierwsza recenzja, więc proszę o szczerą ocenę i ewentualne wskazówki.